Zitajta!
Między myciem rąk, robieniem risotto i czytaniem książki "Makaron na 1000 sposobów" udało mi się pomalować parę małych czołgów. Na tapecie oczywiście modele z DropZenka w skali 10 mm. Figurki małe i z pozoru proste do malowania. Kupiłem sobie do pomocy specjalnie farbę CONTRAST o iście wojskowym charakterze - MILITARUM GREEN. I chyba niepotrzebnie jej użyłem, bo zostawia charakterystyczne smugi. Ja nie widzę zbyt wielkiej różnicy pomiędzy łoszem. Ale możecie się nie przejmować jakoś moją uwagą, bo to jakby trener drużyny Plon Garbatka doradzał sir Alexowi Fergusonowi. Trzeba popracować jeszcze i usprawnić metodę. Plan był prosty: contrast, a potem miał być delikatny drybrush. D E L I K A T N Y. I tyle, koniec malowania. Niestety z efektów jestem średnio zadowolony, jakoś tragedii nie ma, ale oczekiwałem ciut lepszego wykończenia. Metoda suchego pYndzla była kluczem do zwycięstwa, ale zauważyłem że w pewnym momencie na modelach pojawiły się grudki farby, wiecie, na pewno widzieliście nie raz na ulicy panią tapeciarę, która miała więcej podkładu na policzkach niż BMW 316i na nadkolach. Chociaż być może zbyt wiele od siebie wymagam, ale jak się oczy napatrzą... to aż się chcę coś równie dobrze zmalować. Zwłaszcza, że podręcznik ma dużo pięknych zdjęć.
Sześć czołgów i jeden transportowiec. Trzy czołgi z działem przeciwlotniczym i trzy z działem... no takim, jakimś tam laserowym czy tam inna plazma zasilana bateriami 3xAAA. Każdy model jest troszkę inny, zwłaszcza jeden wyszedł jakby "jesienny", ale tutaj niepotrzebnie użyłem pewnej rzeczy. Wbrew pozorom nie gryzie się to wszystko bardziej niż mleko z gruszkami. Zostały do zmalowania jeszcze dwa transportowce, dwa powietrzne statki i sześć oddziałów małych ludzi - nie mam pomysłu co uczynić z ich podstawką. No i potem będę mógł się wziąć za PLAGĘ (nie mam tu na myśli podatków). Ale czuję w kościach, że kompletnie mi nie wyjdzie : (
Space Hulk: Tactics (xBox)
Od razu uprzedzam nadgorliwych czytelników i boty erotyczne z Tanzanii, że nie będę zajmował się notorycznie recenzjami gier, scena jest ogromna, np. YT lepiej się do tego nada. Być może od czasu do czasu wrzucę tutaj krótką notkę a'la "rzut okiem", a że Bitewne-Wrota Łorhamerem stoją, to postanowiłem Was pomęczyć. Także jeśli przechodzisz przymusową kwarantannę, bo w pracy wykryli u Ciebie wysoką gorączkę o charakterze agonalnym (czyt. 37,5 C - tyczy się tylko mężczyzn), to możesz czytać dalej. W przeciwnym wypadku zostaw lajka, łapkę w górę i koniecznie subskrybuj nasz kanał... zaraz, zaraz, chyba się zanadto rozpędziłem. Ok, przed państwem nic innego jak gra taktyczna z kosmicznymi marynarzami (?) w rolach głównych.
 |
| Gra się strasznie długo wczytuje! |
Gdzieś wyczytałem, że to dokładne odzwierciedlenie gry planszowej której nikomu przedstawiać za bardzo nie trzeba. Space Hulk'a od dawna nie można już kupić w normalnym obiegu, pozostają aukcje na allegro za 500-700 zł. Co ciekawe, gra miała kiedyś polskie wydanie. Jak komuś się w tym momencie zakręciła łezka w oku, to proponuję poczytać na commandpoint historię gry w trzech częściach: 1, 2 i 3. Jeśli tak jak ja, nie miałeś okazji zagrać w normalną grę, pozostaje gra na kompa bądź konsole.
W grze możemy rozegrać kampanię solo w której dowodzimy odziałem Krwawych Aniołów lub Genokradami. Na planszy wybieramy misję które nie będą się niestety sobą zasadniczo różnić, mamy cel główny i poboczny za którego wykonanie dostaniemy dodatkowy hajs. Potem dzięki temu możemy ulepszać swoich terminatorów, którym możemy dokupić moduł, kupić lepszą broń lub kartę - będziemy później jej używać w normalnej rozgrywce.
Gramy na niewielkiej planszy przepełnionej korytarzami, poruszamy się żółwim tempem aby dosięgnąć celu i wykonać misję. Gra genokradami zupełnie różni się od gry kosmicznymi marines, żołnierze mogą wykonywać dodatkowe akcje jak warta czy obrona. Ale żeby dowiedzieć się jak prawidłowo zagrać synami Imperatora, to polecam najpierw zagrać kampanię robakami.
Gra się strasznie schematycznie niczym w sapera. Brak tutaj wymyślnych taktyk, trzeba się specjalnie ustawiać terminatorami żeby nie zostać zaatakowanym z boku lub z tyłu. Komputer też niestety gra szablonowo co widać w grze kiedy grami tymi złymi np.co chwilę odpala obserwacje, a wtedy nie ma szans żeby podejść blisko wroga i utopić w nim szpony. To normalne że w trakcie warty terminatora zginie pod rząd czterech naszych genokradów i wczytywanie poprzedniego sejva nic tu nie da, jakby rzuty były już zaplanowane z góry. Dlatego jedną misję będziesz się męczyć i w końcu zrezygnujesz i zaczniesz od początku, a następnie ją wygrasz tak po prostu w np.trzeciej turze - bo akurat sierżant ustawi się boczkiem i zabijesz go szybko, co było celem głównym misji.
Rzuty na strzał i walkę wręcz są oczywiście procentowe, ale jakoś specjalnie nie należy brać pod uwagę tych liczb, bo losowość jest duża i bardzo momentami wkur... frustrująca. Oczywiście mamy karty którymi ratujemy się w każdej turze, ale czasami to za mało. Ludzie ruszają się za wolno, robaki za szybko, ale od początku było wiadomo, że rozgrywka nie należy do prostych. Dlatego myślę, że gra dostaje drugie życie w rozgrywkach z drugim graczem. Człowiek to jednak człowiek, zdarza mu się zagrać totalnie z czapy. Szkoda tylko że serwery są nieczynne i nie ma możliwości zagrać z kimkolwiek, mam nadzieję że gracze na PC i PSX4 nie mają z tym problemu.
Graficznie jest okej, czujemy aurę złowrogiego, opuszczonego statku. Widać i słychać wyraźnie wystrzały z boltera, mamy charakterystyczne zwolnienia jak na amerykańskich filmach. Jest nawet zaimplementowany widok z pierwszej osoby - ale tylko w przypadku marines. Klimacik słychać i czuć wyraźniej jak obornik na polu.
Zauważyłem ciekawą rzecz, że bardzo mało osób ukończyło kampanię (bez względu na wybór strony konfliktu), czym jest to spowodowane? Właśnie schematycznością, komputer gra niemal identycznie w każdej grze. Krok do przodu i obserwacja - może tak stać kilka tur i wcale się nie ruszy o kwadracik Jeśli uda ci się zabić chociaż jednego terminatora, to zrobiłeś krok do przodu, jeśli dwóch, to już w zasadzie wygrałeś potyczkę. Gra Blood Anglesami jest trudniejsza i nie dziwie się, że po drodze sporo graczy rzuciło to w kąt, kiedy kolejny raz na kostce wypadły zbyt małe liczby. A strata każdego członka drużyny jest wyraźnie odczuwalna.
Pomiędzy misjami nie ma co robić, mulitplayer nie działa. Mamy co prawda na otarcie łez edytor poziomów, także możemy sami tworzyć ciekawe plansze. Gra mechanicznie chyba nie przetrwała próby czasu, mimo to mam ochotę przejść kampanię, bo gra mi się fajnie, ale ja znowu bardzo lubię gry turowe. Kosmiczny wrak ma coś w sobie, coś... co ciągnie mnie jak magnes.
